2 november 2008 Heinenoord - Oude Maas
Na een regenachtige zaterdag is het vanmorgen redelijk helder. Het is wel fris, 4 graden C. Ik heb wel zin om een eindje te gaan fietsen, maar weet eigenlijk nog niet precies waar ik heen zal gaan. Ik ga maar eens richting Heinenoord. Ik vertrek rond half acht, net voor zonsopgang.
De Zon zou ik echter voorlopig niet zien, omdat er aan de oostelijke horizon een flinke wolkenband hangt. Via de Westdijk en de platte Reedijk kom ik uit onder Heinenoord. Vanaf de provinciale weg neem ik het wandelpad, dat uitkomt achter de tennisbaan en achter de Hervormde kerk. Het is net tegen achtten, maar de kerkklok slaat niet. Ik fiets over de smalle Buitendijk naar het fietspad, dat achter Heinenoord langs gaat en kom uit bij het oude haventje. Links van me ligt een parkje, waar ik nog nooit in geweest ben. Ik fiets er een keer doorheen en kom op het einde wat kippen en een haan tegen en sta weer aan het begin van de Buitendijk. Opnieuw ga ik naar het oude haventje en zet daar m’n fiets neer en loop richting de Oude Maas. Hier moet ook ergens het Kees Leenheerpad zijn. Ik loop wel op een pad net onder aan de dijk, maar kan eigenlijk niet de grienden in. Dit zal het pad zeker niet zijn. Na een tijdje loop ik weer terug. Ik kijk nog eens goed of ik ergens het pad zie, maar kan het echt niet vinden. Ik had beter thuis eerst even wat informatie op kunnen zoeken. Het is tegen negenen en ga nog even terug naar de kerk om te kijken of de klok nu wel slaat. Hij slaat wel, maar daar blijft het ook bij.
Via de Dorpstraat en de Molenweg kom ik weer terug op het fietspad en ga ter hoogte van de enorme stapel wilgentakken, weer richting Oude Maas. Omdat mijn vader hier vroeger een stuk land huurde kwam ik hier vaak. Daarna ben ik er eigenlijk nooit meer geweest. Een oude bandenwagen, overwoekerd door planten, deed me weer terugdenken aan die tijd.
Het eerste dat ik nu tegen kwam net voorbij de stapel wilgentakken is een oude aangespoelde LP. Ik kan het label niet meer lezen, maar zie nog wel de groeven. Dit is een mooi paadje; voor me uit vliegen steeds wat mezen. Ik zie een paar roodborstjes en wat winterkoninkjes.
Op het eind kom ik op een plek waar ik mooi uitzicht heb op een stukje waar de knotwilgen net geknot zijn en tussen die knotwilgen door schiet een ijsvogel weg. Z’n prachtige turquoise rug valt erg op.
Er staat een bordje: Natuurreservaat, geen vrije toegang. Ik blijf er nog even wat rondkijken en het valt me op dat er een enorme stroming is in het slootje dat tussen mij en de knotwilgen door stroomt. Dat zal wel met de getijde stroming van de Oude Maas te maken hebben. Het is hier een mooi rustig gebied, maar wat wel erg stoort is de A29. Zelfs op deze zondagmorgen produceren de auto’s veel geluid.
Ik ging hier weer heen op 5 september 2010
