Op het ogenblik is het mooi nazomerweer. Echt september weer; niet te warm en ’s morgens zo nu en dan wat nevelig. Vanmorgen is het ook zo. Het is mooi helder en een lichte nevel hangt over het land.
Vanmorgen wil ik weer eens op zoek naar het Kees Leenheerpad onder Heinenoord. Ik ben hier weleens meer naar opzoek geweest, maar kon toen de ingang niet vinden.

Ik vertrek een tijdje voor zonsopgang. Een dun maansikkeltje staat in het oosten. Ik fiets via de Blaaksedijk naar de Oude Maas. Langs de Boonsweg staan nog een hoop strobalen te wachten om opgeladen te worden.  Eén van de stapels staat wel erg wankel gestapeld en doet me denken aan Stonehenge wordt nu dus Stronehenge.
Ik ga even bij het oude brughoofd van de Barendrechtsebrug kijken. Midden op de weg smeult nog een vuurtje van afgelopen nacht denk ik. Er is nu in ieder geval niemand meer te bekennen. De koeien, die ik net gepasseerd ben, zullen het niet gedaan hebben denk ik.  Er zijn weinig boten op het water op het ogenblik, wel gaan er net een aantal zwanen te water en komt er eentje in de lucht voorbij. Even later komt er ook een lepelaar voorbij.  Een aantal jaren geleden zag je die hier zelden of  nooit en nu zo vaak.  Maar het blijft altijd weer een mooi gezicht om hem zo voorbij te zien komen.

Ik ga verder richting Heinenoord over het fietspad richting de tunnel. Over de tunnel heen en zo het fietspad richting Heinenoord op. Na ong. 500 meter sla ik het verharde pad in naar rechts en zet op het einde m’n fiets neer. Vorig jaar kon ik hier nog verder rechtdoor lopen. Nu is dit pad vol gegroeid met grote klitten. Er gaat wel een pad richting Heinenoord.  Dit pad ga ik op. Het is een mooi smal pad en aan beide kanten flink begroeid met zo nu en dan een flinke boom.  Net als ik aan het bedenken ben waar dat Kees Leenheerpad nu kan zijn zie ik rechts van mij een trap naar beneden gaan richting een smal bruggetje. Aan het begin van dit bruggetje staat een oud blauw bordje met de tekst: “Kees Leenheerpad”. Toch gevonden. Het ziet er veel belovend uit. Ik ga het bruggetje over en kom op een smal blubberig pad. Links en rechts knotwilgen en overal hangen groene en rode ovale besjes van het bitterzoet. Ik had thuis al gekeken hoe laat het eb is vandaag. Wat ik daar had gezien klopt met de werkelijkheid: het water staat laag. Hoe blubberig is het hier als het water hoog staat. Ik ga nu op sommige plekken al ver tot m’n enkels door de blubber.  Het pad maakt een scherpe bocht naar links en ik loop nu weer evenwijdig aan de dijk en de Oude Maas. Ik steek een soort sluisje over, er is een  leuning om je aan vast te houden, maar erg stevig ziet die er niet uit. Hier ligt ook een roeiboot in het water. Ik denk zo aan de toestand te zien waarin het verkeerd, dat er niet veel in gevaren word. Het pad blijft smal en veel mensen zijn hier onlangs niet geweest , omdat ik steeds met m’n gezicht door spinrag ga. Net als ik bedenk dat de vegetatie wat saai is zie ik mooie oranje bloemetjes opduiken tussen de knotwilgen. Ik heb ze nooit eerder gezien. Dat wordt weer opzoeken thuis.

M’n oog valt ook op een plant vol met kevertjes. Ze zijn blauw-groen van kleur en zitten onder de druppels. Ze lijken verstijfd van de kou of dood. Misschien komen ze weer tot leven als ze door de Zon opgewarmd worden. Rechts naast me hoor ik een flink geritsel in de begroeiing.  Het is vlak bij me, maar ik kan niet zien wat het is. Na een tijdje hoor ik het niet meer. Het pad maakt weer een bocht naar links en ik loop weer richting de dijk. Ook op dit laatste stukje weer de mooiste knotwilgen. In sommige groeit een varen in andere zitten weer mooie gaten. Ik kom bij het einde van het pad. Het eindigt zoals het begon: met een bruggetje en een trap. Ik ben benieuwd waar ik ongeveer uitkom. Als ik de dijk ben opgeklommen zie ik dat ik ter hoogte ben van de laatste huizen aan de oostkant van Heinenoord.  Nu snap ik ook gelijk waarom ik het de vorige keer niet kon vinden: Ik had de ingang van het pad gezocht veel meer richting het haventje van Heinenoord.
Ik loop terug over het eerder genoemde mooie pad en kom zo weer terug bij mijn fiets. Net als ik opstap valt mijn oog op een geel bloemetje. Net de laatste weken aardig wat, voor mij, nieuwe soorten ontdekt, maar deze komt me niet bekend voor. Dat wordt weer opzoeken.
Omdat het zulk een mooi weer is fiets ik nog een stukje om door Heinenoord, wandelpad achter de hervormde kerk, Platte Reedijk, Westdijk en zo Mijnsheerenland weer in.

Oranje bloem is oranje springzaad
Gele bloem was wat lastiger op te zoeken. “Vroege Vogels” moest er nog aan te pas komen. Voorlopig hou ik het maar op rivierkruiskruid.
De blauw-groene torretjes zijn veelkleurige goudhaantjes