30 april 2017 rondom vlietproject Buijensweg




De uitdrukking ‘April doet wat het wil’ is deze maand wel van toepassing. Dan is het een paar dagen mooi zonnig weer met hoge temperaturen, maar dat is meestal maar van korte duur. Het is wel vrij zonnig, maar vooral koude nachten met regelmatig wat vorst.
 Als het goed is zijn de koude nachten nu even uit de lucht.
Als ik zaterdagavond naar een prachtig ondergaand maansikkeltje sta te kijken en het windstil is, krijg ik zin om deze morgen op pad te gaan.
Het tochtje gaat vandaag naar het stukje natuur aan de Buijensweg. Ik kwam daar een aantal jaren bij toeval terecht. Ik ben op tijd op de fiets gestapt om de zon op te zien komen. Als ik net buiten Mijnsheerenland kom, zie ik de zon fel rood opkomen.
 Bij het viaduct over de A29 lopen altijd wel wat kippen of hanen op de weg. Nu ook en de haan laat goed van zich horen bij het passeren.
Ik wil vooral graag naar dit gebiedje toe, omdat de rietzanger weer terug is in het land. Op Kuipersveer hoorde ik hem vorige week al even. In dit gebiedje staat veel riet, dus zal ik hem ook zeker horen. Ik ben nog maar net van de fiets af of ik hoor hem al zeer uitbundig zingen. Erg schuw zijn ze niet. Ik kan redelijk dichtbij komen, voordat hij een stukje opvliegt en een eindje verder weer in het riet neerstrijkt. Zolang ik hier rond loop blijf ik hem horen.
Ook zie ik nog een kiekendief over het riet scheren.
Er is wel iets vreemds aan de hand vanmorgen. Afgelopen week hadden we regelmatig nog wat vorst bij de grond, maar vanmorgen vroeg stond de thermometer op +6 °C en bij die temperatuur kon het eigenlijk niet gevroren hebben,  maar tot m’n verbazing zag ik aan de grond toch planten met berijpt blad. Het voelt wel koud vanmorgen, maar dat komt vooral door de harde noorden wind.
Ik was vanmorgen niet de enige die dit waarnam en vreemd vond.  Want toen ik wat later op de ochtend in de auto stapte en radio 4 aanzette, hoorde ik het volgende gesprekje.
Ik verlaat het vrolijke gezang van de rietzanger en fiets de Buijensweg verder uit en ga op het einde naar links de Groeneweg in. Vanaf het viaduct dat ook hier de A29 overbrugt heb ik uitzicht op het wijkje van Greup aan de ene kant en de snelweg aan de andere kant. Waar ik ook kijk overal staat het raapzaad te bloeien.
Fietsende over de Blauwesteenweg kom ik langs de boerderij die vroeger omzoomd werd door grote kastanjebomen, maar die zijn al een aantal jaren weg.  De grote dikke treurwilg voor de boerderij staat er nog wel, maar lijkt door een flinke snoeibeurt niet meer zo imposant als eerst. Het ziet er maar troosteloos uit in deze hoek. Aan de andere kant van de weg is een volkstuin. Deze ziet er altijd prima onderhouden uit. Ik denk dat er door de loop van het jaar heel wat groente en fruit geoogst kan worden. Ik passeer het iepenlaantje van de Mariënhoeve. Eén iep is helaas gesneuveld door de iepenziekte afgelopen jaar.
Hoe komt de Blauwesteenweg aan zijn naam: lees het HIER.
Tot slot ga ik via het park van Mijnsheerenland weer op huis aan. Tientallen keren heb ik dit stukje gefietst of gelopen, maar soms vallen dan toch voor de eerste keer pas dingen op. Zo zie ik op de bibliotheek een kunstwerk aan de muur. Dat had ik weleens gezien, maar wat het precies voorstelde daar had ik eigenlijk nooit zo bewust naar gekeken. Nu zie ik dat het een rijtje boeken voorstelt en dat de kunstenaar (Theo Verhoeff) op kunstzinnige manier zijn handtekening onder dit kunstwerk heeft gezet, inclusief jaartal.
Het kunstwerk aan de ‘De Vijf Schelpen’ zal niemand verbazen.
Raar weer vanmorgen; aan de temperatuur te zien leek het zacht, maar met de wind voelde het steen koud. Bij de grond had het zelfs toch nog gevroren. Zo voelde het vanmorgen een stuk kouder aan dan verwacht. Morgen misschien beter.
 Wie zong daar ook alweer over:
Klik op het logo hiernaast voor alle foto’s van vanmorgen.
Klik op het logo hiernaast om te kijken waar ik was vanmorgen.
Ik was hier eerder op: 25 oktober 2009