11 november 2012 Nogmaals Korendijkse Slikken
De laatste paar maanden ben ik al twee keer naar de Korendijkse Slikken geweest. Voordat op 1 december dit gebied voor een halfjaar op slot gaat wil ik er graag nog een keer naar toe. De laatste keer was ik niet helemaal gekomen waar ik graag had willen komen: het westelijkste puntje van de Hoeksche Waard. Dat werd het doel voor deze morgen.
Als ik ’s morgens om 6.00 uur uit het raam kijk richting het westen zie ik daar de
planeet Jupiter staan en dat betekent dus dat het helder is. In het oosten zie ik
een dunne maansikkel met links daarvan de planeet Venus. Een uur of zeven wil ik
weg, zodat ik ruim voor zonsopgang in de Korendijkse Slikken ben. Tegen zevenen
trekt het snel helemaal dicht met bewolking. Pech. Ik ga toch maar op weg. Als de
bewolking snel komt kan ie ook weer snel wegtrekken. Dat komt gelukkig uit. Als ik
ter hoogte van Oud-
Als er aan het eerste bruggetje gewerkt wordt, dan kom ik niet ver vanmorgen, maar gelukkig dat is niet zo. Ik zie alleen dat de scharnieren van de toegangsdeur zijn vervangen. Bij de eerste afslag ga ik linksaf, de snelste weg naar de vogeluitkijkhut. Een eindje verderop staan de koeien. Ze hebben mij niet in de gaten, omdat ze met de konten naar mij toestaan. Het pad is erg drassig en er staan af en toe flinke plassen op het pad. Intussen komt de Zon op en weerspiegelt mooi in de vele druppels die er overal hangen. Het pad wordt er intussen niet beter op, er zijn flinke stukken met alleen maar blubber en mijn laarzen blijven er regelmatig in vast gezogen zitten. Maar goed, de vogeluitkijkhut is in zicht en het is een heerlijke ochtend. Veel opvliegende en over vliegende ganzen vanmorgen ook komen er vier grote zilverreigers over. Intussen ben ik aangekomen bij de vogeluitkijkhut, maar ga eigenlijk gelijk verder richting het pontje. Daar aangekomen zie ik tot m’n teleurstelling dat het pontje uit de vaart is. Dat is misschien nog wel m’n eigen schuld. Bij m’n vorige bezoek aan de Slikken zag ik bij het oversteken dat er aan de overkant een enorm gat zat achter het aanlegsteigertje. Ik had daar later natuurmonumenten over ingelicht en deze zouden er iemand op af sturen. Met waarschijnlijk als gevolg dat het gat er nog is, maar het pontje uit de vaart gehaald is. Wat teleurgesteld, omdat ik weer niet kan komen waar ik graag zou willen komen, ga ik terug naar de vogeluitkijkhut.
Omdat het lopen toch wel wat vermoeiend is geweest door al die blubber, ga ik even wat uitrusten op het bankje bij de vogeluitkijkhut. Ik heb hier, vanaf deze verhoging, mooi uitzicht over de Korendijkse Slikken. De kleuren zijn heel anders dan een paar maanden geleden. Toen was alles nog mooi groen, nu meer bruin. Op de achtergrond drijven wat mooie bloemkoolwolken, die mooi afsteken tegen de blauwe lucht. Naast me op de planken zit een hooiwagen. Toen ik hier de vorige was zat daar op hetzelfde plekje ook een hooiwagen. Zou het dezelfde zijn. Deze heeft nog zeven poten en dat had die andere ook. Thuis de foto’s even vergelijken. Na weer wat te zijn uitgerust ga ik verder. Nu neem ik het pad dat wat meer richting het water gaat. Dit pad ligt waarschijnlijk wat hoger, want het is veel minder drassig. Onderweg kom ik mooi bemoste takken tegen en zie ook dat er van alles is aangespoeld. De vreemdste dingen zie ik; scheenbeschermer, voetbal en er ligt zelfs een surfplank. Als ik deze van wat dichterbij wil bekijken schrik ik vreselijk van een fazant, die een meter bij me vandaan ineens de lucht in gaat.
Een eindje verder krijg ik de koeien weer in beeld. Ze staan nu vlak bij het pad. Ik ben benieuwd of ze me nu in het oog krijgen. Ik probeer zo weinig mogelijk geluid te maken, maar één kijkt er toch op en waarschuwt schijnbaar de rest, want ineens staan ze me allemaal aan te kijken en gaan er even later op een drafje vandoor. Ik ga nog even bij het water kijken, daar waar het Spui in het Haringvliet uitmondt. Hier staat ook veel heemst. Vorige keer bloeide het nog, nu heeft de plant mooie zaden gemaakt. Ik ben weer bij het bruggetje uitgekomen en heb nog wel zin om nog een stukje te lopen. Aan de noordkant ligt nog een mooie dijk, die na een tijdje afbuigt en zo weer bij de Westdijk uitkomt. Daar lopende op de dijk zie ik eerst wat roodborsttapuiten en even later vliegt er een vogel weg iets groter dan een merel, zwart van boven en licht van onderen. Ik weet zo gauw niet welk soort dit is. Even later hoor ik in het riet wat geluid en zie er iets groots af en toe bovenuit springen. Ik zie duidelijk dat z’n achterwerk donker en licht is. Na een paar sprongen zie ik hem niet meer. Ik denk dat het en ree is. En zo kom ik na een mooie wandeling weer terug op de Westdijk, waar intussen veel gewandeld en gefietst wordt. Omdat het gebied 1 december dicht gaat, zal het voor dit jaar wel de laatste keer geweest zijn dat ik hier was. Dan ga ik volgende zomer eindelijk proberen daar te komen, waar ik vandaag had willen komen. Voordat ik dat ga doen, informeer ik eerst bij Natuurmonumenten of het pontje weer werkt.
Beluister HIER de typische geluiden van de overvliegende ganzen van vanmorgen.
Zag ik dezelfde spin?
Vandaag mist rechterachterpoot 8 september mist rechter voorpoot
Ik was hier eerder op 12 augustus 2012 en 8 september 2012
