18 april 2010 Geertruida Agathapolder
Een aantal zondagochtenden per jaar zijn perfect om er op uit te trekken. Deze morgen is er zo één. De lente is deze week volop op gang gekomen: veel zon, aangename temperaturen, een aantal bomen staan in volle bloei en andere bomen en struiken komen in het blad en de vogels zingen uit volle borst. Dat het een lange sneeuwrijke winter is geweest is alweer gauw vergeten.
Tegen zonsopgang vertrek ik naar Kuipersveer. Het is kraakhelder en het is nog wel dicht bij het vriespunt geweest vanmorgen; sommige daken zien wat wit van de rijp. Maar omdat het windstil is voelt het niet koud.
Ik ga eerst kijken hoe de Schotse hooglanders erbij lopen vandaag. Als ik boven op de dijk kom zie ik de zon net opgekomen boven de Oude Maas staan. Hij staat recht achter het watertje met de dode takken erin. De Schotse hooglanders zitten helemaal rechts. Ik ga eerst even bij het water kijken. Boven het water hangen nog wat nevels en links van mij komt een grote boot aan: de Songa Falcon.
Met een omtrekkende beweging ga ik op de Schotse hooglanders af. Aan een stronk langs het water kan ik zien dat hier de Schotse hooglanders zijn geweest: er zit een flink stuk vacht aan de stronk. Zolang ze mij niet zien blijven ze rustig zitten. Er liggen hier flinke bergen grond en stenen, zolang ik daar achter blijf hebben ze mij niet in de gaten. Vanaf zo’n bergje heb ik mooi uitzicht op ze. Eén krijgt er mij in de gaten en gaat overeind. Binnen de kortste keren zijn ze allemaal overeind en beginnen waarschijnlijk aan hun dagelijks ritme: wat rondlopen, grazen en hun ontlasting overal deponeren. Tijdens het lopen hier is het tenminste goed oppassen om niet in een “schotse hooglandvlaai”te stappen. Ook ligt hier een flink leeggezogen ei. Ik zou er deze morgen nog een aantal tegenkomen. Wie rooft deze eieren en eet ze leeg?
Ik ga een stukje verderop kijken en ga de Geertruida Agathapolder in. Boven de sloot en langs de dijk hangen nevels. De schapen, wat verderop aan de dijk, staan nog in deze nevels. Ik loop richting het water en ga links de “rimboe“ in. Het is hier wat verandert in vergelijking met de laatste keer dat ik hier was. Het is gemakkelijker om er in te komen en op het pad liggen overal houten vlonders. Heerlijk om hier rond te lopen. Overal staan gele dotters en ik hoor en zie heel veel vogels en op de achtergrond het zware geluid van dieselmotoren. Er is flink gesnoeid de laatste tijd. In het eerste stuk staan langs het pad overal afgezaagde wilgen. Een flinke stronk is erover gebleven. Er staat hier ook een aardige hoeveelheid water tussen de stronken . Aan de stroming is te zien dat het eb aan het worden is.
Na een tijdje splitst het pad. Ik ga naar links en kom uit op de dijk, waar de schapen lopen. Ze zijn een stuk links van mij. Ik ga naar rechts richting de Blankert. Voor me lopen in het weiland een aantal hazen. Na een sprint stoppen ze en gaan als stokpaardjes overeind staan. Een leuk gezicht.
Rechts van me het verwilderde wilgenbos. Ook hier ontzettend veel vogel geluiden. IK hoor veel mezen, winterkoninkje, lijsters, merels en verwacht hier op de vele dode stammen ook wel het geroffel van de grote bonte specht te horen. En ja hoor, een stukje verder hoor ik de roffel. Ik hoor hem wel, maar zie hem niet.
Op de takken, die omgevallen over het pad liggen,http://www.marinetraffic.com/en/ais/home/centerx:4/centery:51/zoom:9zitten hele mooie korstmossen en het valt me op dat zo’n geknakte tak het zomaar niet opgeeft: overal zitten op de tak weer nieuwe scheuten, die fris groen de lucht in groeien.
Hier staan langs het water ook regelmatig bloeiende dotters. In het gras staan bloeiende lila pinksterbloemen. Tussen al die roze staat één sneeuw witte pinksterbloem.
Ik ben aangekomen bij de verhoging op de Blankert. Hier staat een kersenboom in de zon in volle bloei. Ik zie hier vooral veel bergeenden in het weiland voor me. Maar tot m’n verrassing zie ik hier in de bomen ook een aantal kneutjes zitten. Mannetjes en vrouwtjes zitten achter elkaar aan. Ook zit hier een groenling lekker in het zonnetje.
Ik loop het pad weer terug en zie in het natte gras mijn spoor van de heenweg staan. De schapen zijn intussen uit de mist te voorschijn gekomen en de haan, die altijd op de dijk rond loopt, laat zich nog eens goed horen.
Weer thuisgekomen zocht ik wat info over de Songa Falcon. Tot mijn verrassing was er veel over deze boot te vinden.
Ook kwam ik op een site, waar alle boten te volgen zijn.
Weer thuisgekomen zocht ik wat info over de Songa Falcon. Tot mijn verrassing was er veel over deze boot te vinden.
Ook kwam ik op een site, waar alle boten te volgen zijn.
