7 maart 2010 Op zoek naar de Lente
Na een koude winter met veel sneeuw en een paar dagen schaatsen op de Binnenmaas is nu de lentemaand aangebroken. Maar is er al iets van de lente te merken?. Deze zondagmorgen begint in ieder geval weer erg koud. Als ik om kwart over zeven de deur uit ga is het op de thermometer -4°C. Ik wil toch eens gaan kijken of er al iets van de lente te merken is.
Het is kraakhelder en in het zuiden staat een mooie halve maan in het ochtendblauw.
Het eerste dat me toch al wat aan de lente doet denken is het geluid van de vogels. Er wordt ondanks de kou toch al gezongen. Vooral de zanglijster laat zich horen.
De Zon is net fel oranje opgekomen en strooit z’n eerste stralen over de Binnenmaas.
Vanuit Mijnsheerenland ga ik een rondje Binnenmaas fietsen. In het park hoor ik steeds het “gelach” van de groene specht.
Aangekomen op de Ritselaarsdijk zie ik dat een deel van de knotwilgen is geknot. In de knotwilgen zitten wat spreeuwen in de Zon en vliegen de mezen van boom naar boom. In het weiland zie ik een paar hazen zitten. Ondanks dat ze in de Zon zitten zullen ze het toch niet erg warm hebben denk ik.
Op de plassen naast de weg ligt overal een laagje ijs. Als ik op het stukje Ritselaarsdijk kom met de appelboompjes zie ik dat de inham, die naar de Binnenmaas leidt, ook gedeeltelijk dicht gevroren is. Op het ijs staan een paar Canadese ganzen. Ze worden wat onrustig van mijn aanwezigheid en gaan met veel kabaal de lucht in. Ze zijn niet de enige ganzen hier. Op de kade, in het water en in de lucht zijn nog veel meer ganzen te zien.
Aangekomen op de Polderdijk zie ik in de berm toch een teken van de lente: een bosje sneeuwklokjes.
Wat ook opvalt vanmorgen is dat het water van de Binnenmaas zo ontzettend blauw lijkt. Dat komt vast omdat de lucht erboven zo helder is vanmorgen. Dat blauwe water steekt mooi af tegen het vergeelde riet op de oever.
In een weiland, weer een eind verder, zie ik twee schapen lekker dicht tegen elkaar aanliggen en hoor de vink zingen vanuit een wilgen boom.
Heb ik nou de lente gevonden vanmorgen? Het eerste deel tegen de wind in fietsend zeg ik nee. Maar het tweede deel voor de wind en de Zon wat hoger aan de hemel en een jogger in een korte broek dan zeg ik: ”ja, de LENTE komt eraan.”
Het eerste dat me toch al wat aan de lente doet denken is het geluid van de vogels. Er wordt ondanks de kou toch al gezongen. Vooral de zanglijster laat zich horen.
De Zon is net fel oranje opgekomen en strooit z’n eerste stralen over de Binnenmaas.
Vanuit Mijnsheerenland ga ik een rondje Binnenmaas fietsen. In het park hoor ik steeds het “gelach” van de groene specht.
Aangekomen op de Ritselaarsdijk zie ik dat een deel van de knotwilgen is geknot. In de knotwilgen zitten wat spreeuwen in de Zon en vliegen de mezen van boom naar boom. In het weiland zie ik een paar hazen zitten. Ondanks dat ze in de Zon zitten zullen ze het toch niet erg warm hebben denk ik.
Op de plassen naast de weg ligt overal een laagje ijs. Als ik op het stukje Ritselaarsdijk kom met de appelboompjes zie ik dat de inham, die naar de Binnenmaas leidt, ook gedeeltelijk dicht gevroren is. Op het ijs staan een paar Canadese ganzen. Ze worden wat onrustig van mijn aanwezigheid en gaan met veel kabaal de lucht in. Ze zijn niet de enige ganzen hier. Op de kade, in het water en in de lucht zijn nog veel meer ganzen te zien.
Aangekomen op de Polderdijk zie ik in de berm toch een teken van de lente: een bosje sneeuwklokjes.
Wat ook opvalt vanmorgen is dat het water van de Binnenmaas zo ontzettend blauw lijkt. Dat komt vast omdat de lucht erboven zo helder is vanmorgen. Dat blauwe water steekt mooi af tegen het vergeelde riet op de oever.
In een weiland, weer een eind verder, zie ik twee schapen lekker dicht tegen elkaar aanliggen en hoor de vink zingen vanuit een wilgen boom.
Heb ik nou de lente gevonden vanmorgen? Het eerste deel tegen de wind in fietsend zeg ik nee. Maar het tweede deel voor de wind en de Zon wat hoger aan de hemel en een jogger in een korte broek dan zeg ik: ”ja, de LENTE komt eraan.”
