Na een herfstachtige week is het deze zondagmorgen mooi helder weer. Er staat een oosten windje en zo te zien heeft het bij de grond wat gevroren; op de meeste autoruiten zit een dun laagje ijs.
Ik vertrek op de fiets om kwart voor acht. De Maan staat nog net iets meer dan halfvol in het zuiden.
Ik ga vandaag eens kijken op een plekje waar ik regelmatig met de auto langs kom en steeds neem ik me voor om er eens te gaan kijken. Vanmorgen komt het er dan eindelijk van: natuurreservaat Middelvliet. Dit stukje natuur kruis je als je over de N217 rijdt tussen Maasdam en ‘s Gravendeel.( Net voor de HSL lijn)
Ik fiets Mijnsheerenland uit aan de kant van de Hoflaan. Als ik net buiten het dorp kom zie ik de Zon fel oranje opkomen. Ik had de Zon eigenlijk op willen zien komen vanaf een steiger op het recreatieoord, maar hiervoor ben ik net te laat van huis afgegaan. Fietsende langs het recri zie ik dat de poorten ook nog dicht zijn.
Ik hoor heel veel vogelgekwetter in de struiken langs het fietspad.
Normaal zou je de suikerfabriek nu ruiken in deze tijd van het jaar met oosten wind, maar dat zit er al jaren niet meer in. Wat ik wel ruik is een toetjeslucht van de Campina. Die geur was me hier nooit eerder opgevallen. Ik fiets verder door Maasdam en kom uiteindelijk uit waar ik wil zijn vanmorgen: Middelvliet. Links van de weg staat een informatie bord met een wandelroute erop. Deze ga ik zeker een andere keer lopen. Nu ga ik even een stukje links en een stukje rechts van de weg kijken. Links heb ik mooi uitzicht op de Vliet die uitkomt in Puttershoek. In de verte zie ik de molen en de kerktoren van dit dorp.
Er klinken rechts een paar flinke knallen met als resultaat dat er tientallen ganzen gakkend de lucht in gaan. Ze vliegen wat rond en landen uiteindelijk weer.
Ik loop om het bosje heen dat net links van de Vliet ligt. Op de grond ligt herfstblad met rijp erop. Ook het gras is hier wit van de rijp.
Op het einde van het bosje begint de wandelroute richting Puttershoek door de weilanden. Ik zie de koeien in de verte lopen. Ik loop weer terug en steek de N217 over. Er staan een paar grote treurwilgen aan het begin van de Vliet.

Ik loop over een pad midden tussen het water door. Links ligt de Vliet en rechts een watertje met vissteigers.  Wat gelijk opvalt is het aantal zwanen dat hier zwemt. In de Vliet zeker tien en verderop in het watertje zeker nog tien. Ze worden wat onrustig van mijn aanwezigheid.
Het pad loopt na een paar honderd meter dood. Ik blijf hier even staan kijken. En zie in het riet diverse rietgorzen.
Of het komt door mijn aanwezigheid weet ik niet, maar de zwanen gaan de lucht in. Eerst de zwanen uit de Vliet en even later de zwanen uit het watertje. Een heel mooi gezicht en natuurlijk mooi geluid. Sommige keren al snel weer terug en landen op het water.
Hier laat ik het maar bij vanmorgen. Intussen is er een visser gearriveerd en vertelt dat er in het watertje veel karpers zitten. In de Vliet daarentegen zitten weer veel snoeken.

Terug fiets ik door Maasdam en de st. Anthoniepolder weer naar huis en soms zie ik hele mooie herfstkleuren in de bomen en kruist een groene specht mijn pad.