Het is een mooie, maar koude zaterdagmorgen.  De temperatuur is een paar graden boven nul en er staat een fris windje uit het oosten.  
Deze morgen ga ik naar het Groot Koninkrijk tussen Puttershoek en ’s Gravendeel.  Vorig voorjaar was ik in het Zuiddiepbos net ten oosten van Puttershoek en stopte toen bij het bord “Groot Koninkrijk”.  Bij dit bordje wil ik weer komen en dan door het Groot Koninkrijk wandelen.
Het eerste stuk naar Puttershoek neem ik de auto, de fiets gaat achterop. Ik hoef nog geen ruiten te krabben. Ik parkeer de auto recht tegenover  ’t Hooft van Benthuizen, waar wat spandoeken tegenaan hangen, voor behoud van het Hooft.  De Zon komt net een stukje links van molen de Lelie op. Boven op de wiek van de molen zitten wat aalscholvers.  De Maan is er ook bij vanmorgen en staat nog vrij hoog in het westen. Ik ga op de fiets verder en kom eerst langs het Lorregat dat er nog koud en verlaten bij ligt. Dan ga ik langs het Zuiddiepbos en kom op het Simonsdijkje. Op het einde van dit dijkje zet ik de fiets neer en ga te voet verder. Hier is het even kijken wat ik precies zal doen. Links staan koeien, rechts staan paarden. Tussen één van deze twee zal ik tussendoor moeten. Ik besluit dat het de koeien worden, die lijken iets minder onvoorspelbaar dan paarden. Als de koeien met z’n allen met de konten naar mij toe staan glip ik over het hek. Ze hebben mij niet in de gaten. Hier zie ik bij de grond de eerste rijp dit seizoen. Het terrein wordt wat ruiger; het lange gras maakt m’n broek behoorlijk nat en ik ontdek dat één laars niet helemaal waterdicht is. Ik passeer een boomhut en besluit dat ik toch maar in de paardenwei moet zien te komen om niet helemaal nat te worden. Hierdoor moet ik wel een slootje over. Via wat takken van een wilg kom ik aan de overkant. De paarden staan gelukkig ver weg. Ik loop langs een lange rij knotwilgen richting de Oude Maas. Een paartje boomkruipers vliegt voor me uit van wilg naar wilg. Aan het einde sta ik boven op de dijk en ben bij het punt waar ik vorig voorjaar stopte. Ik volg nu de lange dijk richting ’s Gravendeel. Links, richting de Oude Maas, veel riet en rechts weilanden met paarden, koeien en schapen en heel veel ganzen.  De ganzen hoor je constant en zijn ook steeds in beweging. Regelmatig vliegen er een stuk of wat op, vliegen wat rond en strijken weer ergens in de weilanden neer.
Rechts van me heb ik steeds uitzicht op de molen en kerktoren van ’s Gravendeel. Voor me aan de dijk  staat in de verte een gebouwtje met zo te zien een loopplank naar de deur. Voordat ik bij dat gebouwtje ben passeer ik links nog een inhammetje van de Oude Maas. Ook hier veel ganzen op het water die allemaal net de lucht ingaan. Ik kom dichter bij het gebouwtje en zie dat het een gemaal is en de loopplank is geen loopplank maar een dikke buis. Ik had even gehoopt dat het misschien een restaurantje zou zijn, waar je lekker een bak koffie kon drinken, maar helaas. Ik ga verder. Veel van mijn tochtjes zijn op de vroege zondagmorgen gemaakt, maar vanmorgen op de zaterdagmorgen. Dat is toch een verschil; het is iets minder rustig. Op het land wordt met dit mooie droge weer natuurlijk hard gewerkt; de aardappels worden van het land gehaald, er wordt geploegd en de wintertarwe wordt gezaaid.
Ik kom uit bij het punt waar de Oude Maas een aftakking  naar de Dordse Kil maakt. Hier vandaan heb ik mooi uitzicht op de spoorbrug van Dordrecht. Ik ben bij het meest oostelijke punt van vanmorgen aangekomen en loop nu een stukje naar het zuiden langs het recyclingbedrijf. Er liggen een paar gigantische boten aangemeerd. Dit is een mooi paadje met rechts allemaal knotwilgen en  links een hek en een dijk met begroeiing. Voor me uit vliegt een buizerd. Op het eind kom ik op een fietspad uit waar de schapen los lopen. Als ik besluit om hier even mijn meegebrachte koek op te eten wordt dit gelijk door de schapen gezien. Voordat ik m'n tas open heb staan ze al om me heen.  Dat wordt dus nog even wachten. Ik loop het fietspad, Gorsdijk, af weer richting mijn fiets. Ik ben nu niet de enige wandelaar. Er komen tientallen wandelaars mij tegemoet. Zij lopen een uitgezette wandeling van 25 km zo krijg ik te horen bij navraag. Weer terug gekomen bij het Simonsdijkje heb ik uitzicht op een watertje met brug. Ik ga daar nog even kijken.  Er komen net een paar zwanen aanzwemmen. Ik loop terug naar de dijk en zie een nog voor mij onbekend  geel bloemetje.
Ik pak de fiets en fiets terug richting de auto. Lekker voor de wind in de Zon. De bootjes in het Lorregat liggen intussen ook in de Zon en er is nu wel bedrijvigheid.  Links van de dijk liggen volkstuintjes. Daar zijn de meeste geteelde gewassen wel geoogst zo te zien.

Dit waren weer een paar heerlijke uurtjes. Van deze mooie zaterdag.