Een tijdje keek ik al naar deze datum uit, want een maansverduistering is altijd mooi om te zien. En de laatste van 27 juli 2018 was door de bewolking zo goed als niet te zien.
Maar vanmorgen zijn de omstandigheden prima: een mooie heldere koude wintermorgen. Het is zelfs de op één na koudste 21 januari sinds half jaren vijftig in onze omgeving. Alleen was het in 1963 kouder.
Net na half vijf komt de maan de kernschaduw binnen . En als ik rond 5 uur voor de eerste keer kijk, zie ik dat er al een stukje van de maan verdwenen is.
Om half zes stap ik op de fiets om een stukje rond de Binnenmaas te gaan fietsen en ik wil zeker voordat de totale verduistering voorbij is bij de kerk van St. Anthoniepolder zijn. Tijdens de vorige goed zichtbare maansverduistering van 28 september 2015 was ik daar net te laat. Toen reed ik eerst via de noordkant van de Binnenmaas. Dit keer neem ik eerst de zuidkant.
De eerste stop is bij de molen van Westmaas. Het is een schitterend gezicht de bloedrode maan zo aan de hemel te zien staan. Rechts van de maan staan twee even heldere sterren. Het zijn Castor en Pollux uit het sterrenbeeld Tweelingen.
Ik fiets verder de Munnikenweg uit en als ik achterom kijk, heb ik prachtig uitzicht op de sterrenhemel met die mooie maan ertussen. Na de Munnikenweg, neem ik een stukje van de Ritselaarsdijk met de knotwilgen. Er zijn vast een paar mooie knotwilgen te vinden, die als voorgrond kunnen functioneren. En ja hoor er staat een rijtje mooi geknotte wilgen te wachten met op de achtergrond de maan.
Niet alleen de maan is mooi, maar ook aan de zuid-
Ik neem nu het stukje van de Ritselaarsdijk met de appelboompjes. Ook hier steken de silhouetten van de appelboompjes mooi af tegen de sterrenlucht. Toch nog maar even stoppen voor een foto. Door de kou is de accu van het fototoestel snel leeg. Uit voorzorg had ik nog wel een extra muts bij me om over het fototoestel te doen als ik aan het fietsen ben.
Gelukkig heb ik nog een tweede accu bij me.
En dan is het toch ineens later dan ik had gedacht en is het toch even door fietsen naar de kerk van de St. Anthoniepolder. Als ik er aankom is de totale verduistering net voorbij en licht een stukje van de bovenkant van de maan op. Maar het blijft wel een mooi plaatje: de lichtgroen verlichte kerk van binnen en daar omheen de sterrenhemel.
Tijd om terug te gaan en dan ineens krijg ik het toch wat koud. Maar even flink doortrappen. In het oosten begint het al wat te dagen.
21 januari Maansverduistering in de buurt van de St. Anthoniepolder
Goed ingepakt ging ik op pad ging ik op pad en had het ondanks de lage temperaturen niet koud. Maar op het moment dat de totale verduistering voorbij was voelde ik toch ineens dat het eigenlijk vanmorgen ijs koud was….
