Een zucht van verlichting ging er door het land toen eindelijk de koude oosten wind ingeruild werd voor een warme zuiden wind. Dat gebeurde wel erg laat dit voorjaar: 14 april. Er was nog wel wat regen aan vooraf gegaan en de wolken wilden ook zomaar niet weg, maar de temperatuur voelde prima en hoe later op de dag des te zonniger het werd. ’s Avonds maar eens een rondje Binnenmaas gefietst om te kijken of de lente dan toch echt gaat beginnen.
Ik ga rond een uur of zeven van huis en verwacht dan de Zon mooi onder te zien gaan ergens in de polder.
Regelmatig zie ik in de bebouwde kom de gele Forsythia’s in bloei staan. Hazen hollen
over de groene wintertarwe en ik zie gele narcissen langs de slootkant staan. Ik
zie ook de eerste twee boerenzwaluwen over me heen scheren. Allemaal tekenen van
de lente. Langs de Binnenmaas zie ik regelmatig een veldje met de bloemstengels
van het groot hoefblad staan. Aan de Lageweg onder Maasdam staan de mooie beukenbomen.
Aan de voet van één van de bomen zitten grote zwarte zwammen. Ik weet niet of het
kwaad kan voor de boom, maar zo in de Zon is het een mooi gezicht. Een eindje verder
staat een hele oude betonnen kilometerpaal met het getal 6 km erop. Zes kilometer
tot waar? ’s-
Kijk ik naar de overkant van de Binnenmaas naar de Polderdijk, dan zie ik dat het daar net erg druk is, veel auto’s en af en toe een plukje fietsers. Dat kan op deze tijd maar één ding betekenen: de dienst in de Polderkerk is afgelopen.
Voor de Hervormde kerk van Maasdam staat de oude plataan mooi in de Zon en ik zie dat de treurwilgen op het einde van de Boezemvliet een hele flinke snoeibeurt gehad hebben.
Op de kop van de Binnenmaas aan de Dorpstraat van Maasdam staan een paar kastanjebomen en de knoppen zijn al aardig aan het uitlopen. Op de Binnenmaas zelf zijn de eerste bootjes van stal gehaald en wordt er alweer lekker gevaren. Het doet me zelfs even denken aan de Titanic.
Ter hoogte van de kerk vliegt er plotseling een vleermuis over me heen en blijft een paar keer over mij heen cirkelen.
Van de vele iepenbomen, die hier gelukkig nog staan, zijn de knoppen open gebroken en geven een rode glans aan de bomen.
Als ik bij het picknickplaatsje kom bij de overgang van Polderdijk naar Zwanegatsedijk zie ik dat er twee kippen net de boom inschieten en op stok gaan. En hier verdwijnt ook de Zon achter een flinke wolkenband aan de westelijke horizon, maar ik zie ook dat er nog een flinke scheur in deze band zit. Dus als het een beetje meezit komt de Zon, voordat hij ondergaat, nog een keer te voorschijn.
En dat is ook zo. Als ik op de Zwanegatsedijk fiets en mooi uitzicht heb op de Binnenmaas komt de Zon vuurrood weer te voorschijn en zie hem ook vuurrood ondergaan.
Wat verder opvalt deze avond is de hoeveelheid vliegtuigstrepen in de lucht. Als de Zon net onder is vallen ze nog beter op. Bij het strandje van Westmaas stop ik nog een keer om van de weerspiegelende strepen een foto te maken.
Intussen is er ook een dunne maansikkel aan de hemel verschenen. Een stukje boven de maan is nu ook al de planeet Jupiter te zien. Als de Zon eenmaal een tijdje onder is, is het een schitterend gezicht: dunne maansikkel met daarboven de felle Jupiter en recht onder de Maan de rode ster Aldebaran.
Bij het openen van deze pagina hoorde je de vogelgeluiden van deze dag. Door op F5 te drukken hoor je ze nog een keer.
Hoe komt het dat je soms alle vliegtuigstrepen ziet en soms niet. Lees het HIER.
