De afgelopen week is het mooi winters weer geweest. In de nachten lag de temperatuur een stukje onder nul en overdag rond het vriespunt; met zon er iets boven en als het bewolkt bleef er iets onder. Op de bomen heeft zich een laagje rijp gevormd en dit is een mooi gezicht. Op vrijdag heeft het zelfs een tijdje gemotsneeuwd, maar omdat het wat nevelig is, is het resultaat nog niet goed te zien.
Als ik op deze zaterdagmorgen wakker word en het nog donker is zie ik dat het helder is en door de schemer heen zie ik al dat het strakst fantastisch wordt buiten.
Net voor zonsopgang ga ik het park van Mijnsheerenland in. Op alle takken van de bomen ligt een laagje motsneeuw. Het is nu al zo mooi. Bij het strandje aangekomen zie ik dat de treurwilgen op het strandje er helemaal fantastisch bij staan. Hier maak ik de eerste van heel veel foto’s vandaag.

Omdat de zon nog niet op is loop ik even naar het haventje en naar het stukje park dat zal gaan verdwijnen. Hier zie ik de zon vuurrood opkomen. Ik loop snel weer terug naar het strandje.  De laagstaande zon, die nu op de bomen schijnt, verandert de bomen bijna in goud.

Waar ik ook kijk overal is het even mooi. Ik sta een tijdje te kijken en foto’s te maken en daar verschijnt de eerste andere fotograaf. We zeggen tegen elkaar hoe mooi het is en als je nu geen foto’s maak je wel een hele grote kans mist. Ik ga even de steigers van de watersport op en heb zo ook een mooi uitzicht op het strandje en het verdwijnend stukje park.
Hier vandaan zie ik dat er nog meer mensen met een fototoestel het park in zijn gekomen.

Ik loop weer terug naar het verdwijnend stukje park en maak hier wat foto’s.

Het park stroomt intussen vol met fotografen. Ik ga even naar huis. Ik zou eigenlijk nog wat gaan werken, maar ga veel liever een rondje Binnenmaas fietsen. Bianca wil ook mee.
We zetten een bakje thee voor in de thermosfles en gaan na een bak koffie op pad.
Eerst weer door het park heen. Nu de zon wat hoger staat ziet alles er verblindend wit uit.
Het lijkt wel alsof de grote schietwilg aan het begin van het onderlangspaadje topzwaar is van de rijp.
Bij het bruggetje gaan we links naar beneden bij de Binnenmaas kijken. Er zitten veel watervogels in het water en ik weet dat ie meestal wegvliegen als ik in de buurt kom. Met een beetje geluk krijg ik een aantal opvliegende eenden mooi op de foto.

Hier vandaan ook een mooi uitzicht op Westmaas. We gaan weer een stukje verder en gaan even achter de bieb kijken.  Ook hier is het weer prachtig. De donkere stammen van de geknotte wilgen steken mooi af tegen de lucht en de witte omgeving. Hier vandaan ook een mooi uitzicht op een wit Westmaas

We fietsen weer verder en gaan naar het strandje van Westmaas. Daar aangekomen zien we dat er ook hier al meer mensen staan. We staan met z’n allen met verbazing te kijken naar de overkant. We zien het park van Mijnsheerenland nu vanaf deze kant en het ziet er zo onwerkelijk mooi uit. In Mijnsheerenland lijkt meer rijp aan de bomen te zitten dan in Westmaas.

We fietsen de Munnikenweg af met een kleine tussenstop voor mooie plaatjes en gaan de Ritselaarsdijk een stukje op. Doordat de zon wat hoger komt en de temperatuur boven de 0 oC uit begint te komen laat de eerste rijp van de takken los.

We fietsen terug en gaan het appeldijkje op en aan het einde naar links de Zwanegatsedijk op. Hier houden we een thee pauze bij het nieuwe picknickplekje. De Zon voelt al weer wat warm op onze gezichten en we zitten er heerlijk tussen de mooie natuur.

Als we dit tempo door fietsen zijn we wel heel lang onderweg. We stoppen nog even bij de kerk in de St. Anthony polder en wat langer bij het parkje achter Maasdam. De bomen beginnen nu flink rijp te laten vallen en af en toe valt het precies in ons gezicht of erger nog in onze nek.

Na drie uur komen we weer terug in Mijnsheerenland en zien dat het mooiste er nu wel af is.
We hadden het niet beter kunnen treffen.