Na een week hard werken ga ik deze zaterdagmorgen er even opuit.
Ik ga  met de kano de Binnenmaas  op en vertrek zo tegen zessen. De Zon is al op en de Binnenmaas ligt er rustig bij: boven het water hangen wat nevels. Er is verder niemand te bekennen.
Een afnemende maan staat in het zuiden. Deze ochtend is perfect. Ik roei eerst naar de overkant. In de verte zie ik twee luchtballonnen, die zullen ook een prachtige ochtend hebben. Ik roei wat door de nevels en kom aan de overkant. Zwaluwen scheren over me heen en een duif laat zich steeds naar beneden vallen. In het riet hoor ik een vogeltje en ik krijg hem in de gaten. Ik kan heel dichtbij hem komen. Ik denk dat het een kleine karekiet  is. Hij blijft gewoon door zingen, ook als ik op zeer korte afstand van hem vandaan ben.
De Zon voelt lekker warm aan op m’n rug en ik roei terug naar de andere kant. Ook daar in het riet gekwetter. Het lijkt een iets ander vogeltje. Z’n houding is anders. Misschien is dit een bosriet zanger   . Ik probeer ook van deze een foto te maken. Maar ik wacht steeds iets te lang. Het wordt tijd om terug te roeien. Bij de Hof van Moerkerken lopen drie mooie zwarte paarden.
Als ik net na zevenen terug keer bij het strandje ben ik nog steeds de enige. Dit was een heel mooi uur. Wat een voorrecht om dit zo dicht bij huis te hebben.