19 juli 2022 Kanotochtje op de Binnenmaas op een snikhete dag (met vervolg op 4 september)
Het belooft vandaag een snikhete dag te worden. Gisteren werd het al ruim 30 °C en vandaag zou het nog wel een stukje warmer worden. En dat klopte ook wel. Na negen uur liep de temperatuur snel op en die bleef maar oplopen tot rond half vijf in de middag. Toen was het hier 36,5 °C.
In het zuiden van het land werd het nog een paar graden warmer met maximaal 39,2 °C.
Het dagrecord werd verbroken, maar niet de warmste dag ooit gemeten in Nederland.
‘s Morgens vroeg was het heerlijk buiten en tijd voor een kanotochtje op de Binnenmaas.
Het eerste dat ik zag toen ik naar buiten keek, was de maan met daarboven de planeet Jupiter.
Als ik rond deze datum de maan zie moet ik altijd denken aan 1969: de reis van de Apollo 11 naar de maan
Een stukje voor zonsopgang drijf ik op de Binnenmaas. Ik was benieuwd of de Binnenmaas er rimpelloos bij zou liggen. Het leek windstil, maar toch waren er aan de randen aardig wat golfjes. In het midden daarentegen ligt de Binnenmaas er rimpelloos bij en dat peddelt het lekkerste. Op dit voege uur ben ik de enigste en word omringd door drijvende en overvliegende vogels. Vooral veel zwaluwen steken op dit vroege uur de Binnenmaas over.
Tegen kwart voor zes komt de zon te voorschijn en zal zich heel de dag laten zijn totdat hij rond kwart voor tien weer onder gaat.
Af en toe springt er een karper een stukje boven het water uit. Het valt me op dat er heel veel veertjes op het water drijven.
In de verte zie ik een familie zwaan drijven. Eerst zwemmen ze nog in de schaduw van de bomen. Als ik even flink door peddel kan ik net bij ze in de buurt zijn wanneer ze in het eerste zonlicht komen. Ik kan aardig dicht bij ze in de buurt komen zonder ze te verstoren. Maar omdat de kano niet goed stil blijft liggen als ik niet peddel, valt het niet mee om de perfecte foto te maken. Een deel van het gezin blijft ook wat in de schaduw zwemmen. Ik moet me tevreden stellen met één ouder en één kleintje.
Een beetje dorp heeft een kerk en een molen. Zo ook Mijnsheerenland, beiden zijn goed te zien vanaf het water.
Wat een voorrecht om op zo’n mooi plekje te wonen. Vanuit huis drijf ik binnen tien minuten midden op de Binnenmaas. Heb uitzicht over het weidse water en de groene oevers. Vogels vliegen over me heen of drijven voor me uit. Ik voel de eerste zonnestralen op m’n lijf. En het is rustig, heerlijk rustig.
Weer terug gekomen bij het strandje van Mijnsheerenland, neem ik tot slot van dit mooie begin van de dag nog een duik in het water.
Laat de hitte maar komen.
Het komt er per jaar maar een paar keer van om met de kano de Binnenmaas op te gaan. Ik wacht meestal op een mooie ochtend zonder wind en als het kan een beetje nevelig. Dit jaar dus op 19 juli en de tweede keer was op 4 september.
Ik dacht ik ga hier geen verslagje van maken, maar het werd een verrassend tochtje omdat ik bij het Zwanegat de doorsteek weer vond naar het watertje aan de Ritselaarsdijk. 1n 1998 ontdekte ik deze doorsteek voor het eerst. Nou ja ‘ontdekte’. Het was gemakkelijk te vinden. Jaren lang is het daarna afgesloten geweest door een dikke rietkraag, maar vanmorgen zag ik toch weer een opening en voer zo door een smalle ingang de doorgang weer op. Nu aan beide kanten begroeid door bomen, die over het water hangen. Wat ik even niet gezien had dat er ook twee zwanen in zwommen, die mij tegemoet kwamen.Ik schrok van hen en zij schrokken van mij. Eén kwam op mij af en vloog in paniek rakelings langs mij heen. De tweede keerde om en zwom terug.
Behalve dit zag ik nog iets bijzonders vanmorgen. Ik was op de terugweg weer richting strandje van Mijnsheerenland en zag een school van tientallen karpers steeds even boven water komen en even naar zuurstof happen. Later zag ik wat hiervan waarschijnlijk de rede is. (zie inzet)
Doorsteek van Binnenmaas naar het watertje aan de Ritselaarsdijk
Door bepaalde weersomstandigheden en waterkwaliteit, kan er vooral in de ochtenduren een tekort ontstaan aan zuurstof in het water, de vissen zoeken dan de zuurstof op door aan de oppervlakte te gaan happen, ze happen dan water en lucht naar binnen en kunnen zo overleven.
Als later op de dag het zuurstofgehalte weer stijgt, doordat vooral de algen in het water ,weer zuurstof gaan produceren, gaan de vissen weer dieper zwemmen.
Een heel enkele keer, als er door extreem noodweer,, hagen en heel veel regen valt, sterven door plotselinge afkoeling van het water alle algen, waardoor er geen productie meer is van zuurstof in het water en gaan de vissen na enkele dagen lucht happen alsnog massaal dood.
Karpers, die steeds even boven komen om naar water te happen
Terug gekomen bij het strandje nam ik nog een lekkere duik in het nu weer blauwalgenvrije water.
vervolg op 4 september