31 mei 2020 wandelen rond de Binnenmaas op pinkstermorgen
Een tijdje geleden werd ik gevraagd om de alternatieve Biwanto mee te lopen. Er is vanwege corona geen officiële Biwanto en met een klein groepje wilden we dan toch een flinke wandeling maken; minimaal de Binnenmaas rond. Echt lange wandelingen maak ik eigenlijk nooit. Dus ik had me voorgenomen om toch minimaal een keer de Binnenmaas voor die tijd rond te wandelen. Deze pinkstermorgen leek me een mooie morgen om dat te gaan doen. Kwart over vijf ga ik op pad vanuit Mijnsheerenland.
En ik hoopte iets van het pinkstervuur op deze morgen te zien. Dat was zo, de lucht stond in vuur en vlam bij zonsopkomst.
Als de zon nog laag aan de hemel staat en lange schaduwen over het land werpt, dan vallen de vele schakeringen van de kleur groen op. Door de tijd heen wordt het meer één kleur groen, maar zo in de lente gaat het van licht naar donker.
Het grote voordeel van wandelen is dat je veel meer de kans krijgt om goed om je heen te kijken. Het nadeel is dat je veel meer ziet en niet erg op schiet. Ik sta veel te veel stil en het schema dat ik in m’n hoofd had kan over boord. Dit lieveheersbeestje zag ik tussen het gras. Toen ik goed keek, zag ik dat hij aan z’n ontbijt bezig was.
Onderweg kom ik veel bloeiende rozen tegen. Ik kan het niet laten om m’n neus er even in te steken en te ruiken of ze geuren. Er gaat niets boven de heerlijke geur van rozen. Deze rook heerlijk.
De kop van de Binnenmaas bij Maasdam is moeiteloos bereikt. Ik sta hier midden op de weg een foto te maken van het uitzicht. Een wielrenster komt aan en knijpt hard in de remmen om ook even van het uitzicht te genieten. Ze is onderweg vanaf Heinenoord voor een rondje van 40 km om daarna aan haar eindscriptie verder te werken, maar geniet nu nog even van de schitterende ochtend. Altijd fijn om te horen dat ik niet de enigste ben die vroeg op staat om juist die eerste uren van de dag mee te maken.
Ik passeer heel wat kerken deze morgen. De bijzonderste is toch wel de kerk van de St. Anthoniepolder. Het is de oudste en heeft de St. Elisabethsvloed van 18 november 1421 overleefd. Ik vind ook altijd dat hij zo mooi in het polderlandschap past en erg fotogeniek is.
HIER een korte geschiedenis van deze kerk.
Het is al de zoveelste lente op rij dat het droog is. Elk jaar denk je ‘droger kan niet.’ Maar het kan wel; dit jaar is tot nu toe toch weer droger dan de jaren ervoor. Veel beregeningskanonnen op de akkers, maar zo kan het natuurlijk ook nog: buizen met sproeiers erop.
De perfecte plaats om even pauze te nemen. Ik ben nu ruim over de helft en het gaat nog steeds prima. Op dit plekje waar de Polderdijk overgaat in de Zwanegatsedijk heb ik al zo vaak gezeten. Het is zo’n heerlijk rustig plekje met mooi uitzicht. Ik kom hier altijd graag.
De Zwanegatsedijk is vanmorgen een plaatje. Zonovergoten, prachtige doorkijkjes op de Binnenmaas en veel ganzen en een schaap die alles rustig voorbij ziet trekken. En ook hier heerlijk geurende rozen.
Het eindpunt is aan de overkant al te zien. En eerlijk gezegd beginnen de voeten nu toch wel wat op te spelen en de benen worden moe.
Het laatste stukje door Westmaas en het park van Mijnsheerenland zitten erop en ben terug waar ik begon. Ik heb er wel een stukje langer over gedaan dan ik had verwacht, maar dat komt vooral door het foto’s maken. Maar ja, als ik dat niet gedaan had ik niets te melden gehad.
En nadat ik de Binnenmaas al heel vaak had rond gefietst en regelmatig rond had geskeelerd en natuurlijk vaak met de auto had gerond, was dit een mooie nieuwe ervaring.
Je ziet zoveel meer als je wandelt, mooie doorkijkjes, huizen, die eerder nooit opvielen of mooie tuinen.
En ik had geluk dat dit een stralende morgen was.
En dan al die heerlijke vogelgeluiden……
Een week later stelde een rondje Binnenmaas niks voor (-
