Van 1 juli tot 1 oktober 2018 zwemmen in de Binnenmaas

 

 

 

 

Op 1 juli ontstond het idee om minimaal iedere dag één keer te gaan zwemmen en dat tot 1 oktober. Dat zou dan vooral in de Binnenmaas zijn, omdat ik alleen de straat maar uit moet lopen en zo bij het strandje van Mijnsheerenland uitkom.

Door het heerlijke weer begin juli, was één keer zwemmen geen enkel probleem. Zeker in die tijd werd het soms meerdere keren per dag.

Ergens in augustus verschenen er ineens meerkoetjes op de Binnenmaas. Eerst enkele tientallen, maar uiteindelijk op het hoogtepunt wel een paar honderd.

De meesten verdwenen ook weer door de tijd, maar niet allemaal. Iedere dag waren er een aantal.

In juli en augustus ging ik vooral rond het avondeten zwemmen. Lekker na het werk even afkoelen. Vanaf eind augustus werd het steeds meer in de ochtend zwemmen.

Een lekker fris begin van de dag.  En vooral het mooie ochtendlicht trok me steeds ‘s morgens naar de Binnenmaas.

Hiernaast een bootje die meedeed aan de 24-uurs race.

In september werd de watertemperatuur snel lager. Dat had ik niet gedacht na zo’n warme zomer met hoge watertemperaturen.  Zwemmen was ook lastig, omdat er op sommige plekken veel waterplanten in het water waren. Sommige lekker zacht, maar anderen ook met scherpe blaadjes. Die kon je het beste maar ontwijken. Op den duur had ik wel een route gevonden die redelijk waterplant vrij was.

Iedere ochtend was het weer een verrassing hoe de Binnenmaas er bij lag en vooral de lucht boven de Binnenmaas. Die was vaak schitterend.

Als ik dan toch aan het zwemmen was leek het me ook wel wat om onder een sterrenhemel te zwemmen.

Op 14 september was het kraakhelder in de ochtend en stond het mooie sterrenbeeld Orion recht in het zuiden.

 

Ook bijzonder was het om in de zomer het water nog in te gaan en er in de herfst pas weer uit te komen. Dat klinkt heel lang, maar was in een paar minuten gebeurd. Alleen waren deze minuten heel erg vroeg in de morgen van 23 september.

25 september was het volle maan en kwam de maan vuurrood op aan de oostkant van de Binnenmaas. Toen de maan wat hoger boven de Binnenmaas stond leek er een gouden band over de Binnenmaas te vallen. Heerlijk om daar even in te zwemmen.

De laatste week van september brak aan en iedere ochtend zag ik een compleet andere lucht en steeds weer mooi.

Als ik nog thuis was, dan moest ik zeker de laatste weken wel moed verzamelen om naar het strandje te gaan. Maar als ik er aan kwam, had ik nooit spijt en het was ook nooit koud. Het zwemmen was geen probleem en ook als ik uit het water kwam, voelde het niet koud.

Pas op de terug weg naar huis kreeg ik het wat koud.

In september is er altijd wel een ochtend die begint met mist of nevel, maar deze september nog niet. Er hing wel eens wat lichte nevel boven de Binnenmaas, maar mistig was het eigenlijk nooit.  Ook m’n laatste zwemochtend op 30 september leek het alsof het vooral erg helder was zonder mist. Ik dacht wel op de daken wat rijp te zien.
 Maar toen ik bij de Binnenmaas aankwam precies op het moment dat de zon op kwam, zag ik tot m’n grote verrassing dat het boven het water toch mistig was.
De laatste week hoorde ik steeds de roodborst zingen vanuit een boom vlakbij het water. Ook vanmorgen zong hij weer uit volle borst. Een mooiere afsluiting was eigenlijk niet mogelijk.
Maar toen ik uit het water kwam, werd de afsluiting nog mooier. Bianca stond klaar met een medaille: 92* zwemmen in vooral de Binnenmaas, een paar keer in zee, een paar keer in het IJsselmeer en een keer in het zwembad.
 Maar na al die zwemdagen kan ik wel zeggen, en natuurlijk wist ik het wel: het strandje aan de Binnenmaas bij Mijnsheerenland is een uniek plekje.
Klik op het logo hiernaast voor alle zwemfoto’s
Klik op het logo hiernaast voor zomaar wat foto’s vanaf het strandje door de jaren heen.

Bij al deze mooie ochtenden hoort ook hele mooie muziek: