5 juni 2016 Langs Het Sandee en een verstevigde Westdijk


Gisterenavond zoomde ik wat in op de kaart van de Hoeksche Waard om te kijken waar ik deze morgen eens heen kon gaan. Het liefste een plekje waar ik nog niet te vaak ben geweest. M’n oog viel op een watertje bij Goudswaard: Het Sandee. Ik had  nog nooit van die naam gehoord. Het watertje kon ik wel, ik had het ook wel eens gezien, maar wist niet dat het zo heette. Het lijkt me een mooi rondje; eerst langs Het Sandee en dan terug langs het Piershilse Gat.

Als ik vroeg uit het raam kijk op zondagmorgen zie ik dat het nog bewolkt is. Het heeft gisterenavond flink gerommeld. Bij ons in Mijnsheerenland bleef het zo goed als droog, maar richting het westen van de Hoeksche Waard is er een flinke plensbui gevallen. Ik wacht nog een paar uurtjes totdat de zon tevoorschijn komt en vertrek dan richting Goudswaard.  Onderweg is goed te zien waar de bui begonnen is; ter hoogte van Greup zie ik de plassen langs de weg staan.
Ik parkeer de auto langs de havenkade van Goudswaard en neem daar vandaan de fiets. Ik kijk eerst bij “Costa del Spui”. Caravans en tenten staan op het grasveld en de mensen zitten heerlijk in de zon aan de koffie. Hier komt ook Het Sandee uit op het Spui. Langs Het Sandee fiets ik terug naar de Havenkade. Ook hier langs het water een aantal tenten. Een heel mooi plekje om hier je tent op te kunnen zetten. Er liggen ook wat bootjes afgemeerd en sommige boten varen net uit richting het Spui. In het dorp aangekomen neem ik de Dorpstraat en stop even bij de kerk. In de Dorpstraat staan mooie, goed onderhouden huisjes. Een eindje verder passeer ik de Zwaneweg en heb vandaar weer uitzicht over Het Sandee richting het zuiden en het noorden. Volkstuinen en pony’s in een weiland vol gele boterbloemen. Het ziet er schitterend uit. Aan het begin van één van de volkstuinen hangt een bordje aan de brug met de tekst:  “The hum of bees is the voice of the garden.” En zo is het.
Ik kom langs de begraafplaats van Goudswaard en loop er een rondje over. Het ziet er allemaal erg mooi onderhouden uit.  Het mooiste is een roze pioenroos, die vol in knop staat. Er zijn hier ook twee graftrommels te bewonderen. Ik vervolg m’n weg langs de Achterweg en ga daar een stukje door het Goudswaardse bos. Het heet bos, maar is eigenlijk niet meer dan een strook bomen en struiken tussen de weg en de het water. Ook hier vandaan weer uitzicht over Het Sandee. Voor het laatst zie ik Het Sandee daar waar de Achterweg over gaat in de Langeweg. Aan de Langeweg stel ik m’n plan bij. Ik zie de Westdijk vol met blokken liggen i.v.m. de dijk versteviging en ga liever daar kijken dan aan het Piershilse Gat. Ik had bij Costa Del Spui gezien dat ik toch niet langs het Spui kon fietsen, omdat ze daar ook nog bezig zijn met de dijkversteviging.
Bijna aan het einde van de Langeweg staat langs een dam naar het land een dikke, korte, oude knotwilg. Deze kan ik mooi toevoegen aan mijn bomenlijst.
Op het eind ga ik rechtsaf de Oudendijk op. Ik zie de oude boot liggen, die hier een aantal jaren geleden ook al lag. Ik dacht toen nog dat hij daar lag om opgeknapt te worden, maar ik geloof dat er weinig veranderd is sinds die tijd. Ik kom bij het vogeluitkijkpunt op de dijk. Net als vorige keer zijn er twee zwaluwnesten binnen. Op ieder nest zit een jonge vogel en net als ik binnenkom, verdwijnen de ouders door het raam. Zolang ik binnen ben durven zij niet naar binnen. Ze doen wel pogingen en als ik me achter de deur verstop, durven ze het wel aan. Andere wachten geduldig op de graafmachine buiten, totdat ik weer weg ben.  Ik zal de kleintjes niet langer honger laten lijden en vervolg m’n weg. Wat ik nog wel zie is dat de informatieborden zijn veranderd. Er hingen mooie platen met tekst, maar nu nog één nieuw info-bord. Alleen het oude bord van dhr. de Reuver is blijven hangen, maar die had dan ook een onvermoeibare inzet. Vanaf hier ligt de dijk vol met blokken. Allemaal nodig om de dijk te verstevigen. De Oudendijk ligt er verder vol mee. Ook de Westdijk ligt de eerste honderd meter nog vol met op pallets gestapelde blokken. De Westdijk zelf is geheel opgebroken. Het zal nog wel even duren voordat alles klaar. Ik kom in Goudswaard terug en kijk nog even bij het Binnenspui en de Molen “Windlust”.
Zo fietsend langs Costa del Spui en bij het zien van de caravans en tenten en bootjes op het water, waan je je toch een beetje op zo’n zon overgoten dagje op vakantie in Spanje.

Wie waren het ook alweer, die ook wel naar Spanje wilden gaan:
Lees HIER meer over Het Sandee en HIER over Costa del Spui.


Meer over de begraafplaats met graftrommels is HIER te vinden.

Ik was hier eerder in de buurt op: 12 augustus 2012 en op 23 maart 2012