Gemiddeld komt het 13 keer per eeuw voor: een  Mercuriusovergang.  Niet zo heel zeldzaam dus, maar ik had er nog nooit één gezien. Toch zijn er in mijn leven al 7 geweest. De omstandigheden zijn waarschijnlijk nooit goed genoeg geweest om dit verschijnsel te bekijken. Vandaag is dat wel anders, het is stralend weer. Om 13.12 uur komt de planeet de zon binnen. Een tijdje van te voren heb ik de sterrenkijker al klaar gezet en goed afgesteld. Dat is best nog lastig, want je kan natuurlijk niet tegen de zon inkijken. Ik laat het beeld van de zon achter het oculair op een witte plaat vallen. Zodra Mercurius over de rand van de zon heen is, zie ik hem. Het is wel een heel klein stipje vergeleken bij de zon. Nu worden de verhoudingen pas echt duidelijk.
Op het einde van de middag kijk ik nog een keer. Mercurius is al een heel eind gevorderd, maar het zal nog een paar uur duren voordat hij de rand van de zon weer bereikt heeft. Dat ga ik niet meer zien, want er is wat bewolking aan de hemel gekomen. Deze Mercurius overgang kon dus in z’n geheel waargenomen worden. De eerst volgende twee (11 november 2019 en 13 november 2032) zijn gedeeltelijk waarneembaar.

Zomaar wat site’s over deze overgang: 1 - 2- 3 -4- 5

Op deze site van de NASA zijn alle overgangen van 1605 t/m 2295 te vinden.

En heel ver in de toekomst nog 2 hele bijzondere:

Op 26 juli 69.163 zal er een gelijktijdige overgang van Mercurius en Venus plaatsvinden.

Op 11 Augustus 9966 zal een Mercuriusovergang samenvallen met een totale zonsverduistering