Zondagmorgen. Een heldere frisse lucht is het eerste dat ik zie als ik door het raam naar buiten kijk. Aan de horizon kleurt de lucht al een beetje roze. Tijd om op te staan en klaar te maken voor een tochtje. Na een cracker en thee thuis ga ik met de fiets en skeelers er op uit. Eerst kijk ik even bij het strandje. Het is zo’n beetje tijd dat de Zon op zal komen. Ik zie dat er een wolkenband is aan de horizon en fiets verder naar Westmaas. Geheel verrast ben ik als ik op de Maasdijk rij en daar laag aan de horizon, net boven de Binnenmaas, een vuurrode Zon zie staan. De wolkenband was dus veel minder dicht dan ik dacht.
Vanaf het strandje van Westmaas skeeler ik tegen de wind in richting het picknickplaatsje aan de Zwanegatsedijk. Overal langs de Ritselaarsdijk staan de appelboompjes met hun rode en groene vruchten te glinsteren in de Zon. Ook het appelboompje bij het picknickplaatsje hangt vol rode appeltjes. Er liggen er al diverse onder de boom. Ik neem er eentje mee naar huis. Ik ga dit keer niet aan de picknicktafel zitten, omdat deze nog in de schaduw staat. Ik ga onderaan de dijk zitten, lekker in de Zon en eet daar m’n meegebrachte kiwi en yoghurtje op.
Terug heerlijk voor de wind.
Vanaf het strandje van Westmaas skeeler ik tegen de wind in richting het picknickplaatsje aan de Zwanegatsedijk. Overal langs de Ritselaarsdijk staan de appelboompjes met hun rode en groene vruchten te glinsteren in de Zon. Ook het appelboompje bij het picknickplaatsje hangt vol rode appeltjes. Er liggen er al diverse onder de boom. Ik neem er eentje mee naar huis. Ik ga dit keer niet aan de picknicktafel zitten, omdat deze nog in de schaduw staat. Ik ga onderaan de dijk zitten, lekker in de Zon en eet daar m’n meegebrachte kiwi en yoghurtje op.
Terug heerlijk voor de wind.
24 september 2000 Zwanegatsedijk
