Na de droge november is het in december heel anders: veel regen en regelmatig veel wind. Maar regelmatig zijn er ook mooie momenten. Zo ook deze zondagmorgen: het is redelijk helder en in het zuidoosten kleurt de horizon mooi donkerrood. Tegen zonsopgang trek ik er met de fiets op uit. Er waait een behoorlijk frisse wind uit het zuidwesten.  Voor het eerst de handschoenen maar weer aangedaan en ik zie dat het dicht bij de grond net rond het vriespunt is geweest. Bij het strandje van Mijnsheerenland zie ik een mooie rode ochtendlucht en op een paaltje in het water zit een aalscholver. Omdat ze nogal onrustig zijn en bij het minste geringste wegvliegen probeer ik  voorzichtig dichterbij te komen. Hij blijft gelukkig nog een poosje zitten en kan  hem mooi op de foto krijgen.  Ik fiets richting Westmaas en zie dat ze de ijsbaan al onder water hebben gezet. Voorlopig hebben alleen de kokmeeuwen hier plezier van. Als ik op de Munnikendijk fiets zie ik de Zon heel even tussen twee wolkenbanden heen. Voorlopig zal ik de Zon niet zien ben ik bang.  Ik fiets over de Ritselaarsdijk. Op het stuk dijk met de appelbomen zie ik dat bijna al de appels half verrot of aangevreten op de grond liggen. Zo hier en daar zit er nog een appel in de boom, maar erg aantrekkelijk zien ze er niet meer uit. Onder één boom liggen ook pikzwarte appels. Ik let vanmorgen ook eens op de windwijzers, die ik hier regelmatig tegen kom. Op het stuk dijk, Ritselaarsdijk, Zwanegatsedijk, zie ik vier mooie en heel verschillende windwijzers. Een poes, een paar geiten, zwaluwen en een koe sieren deze windwijzers.  Ik ben hier toch al heel wat keer geweest, maar had er nog nooit bewust naar gekeken. Ik kijk ook even bij het natuurgebiedje aan de zuidkant van de dijk. Een reiger, die in de sloot staat, schrikt van mijn aanwezigheid en vliegt op. Daar schrikt weer een fazant van en vliegt met veel lawaai op.  Een tiental ganzen, die hier weer  van schrikken, vliegen ook op. Van die tiental ganzen schrikken honderden ganzen, die weer wat verderop zitten. Zo is binnen een halve minuut hier alles in rep en roer. Wat wel irritant is dat op steeds meer mooie plekjes bordjes met “verboden toegang” verschijnen. Zo ook hier. Ik zou best eens door dit gebied willen struinen.
Ik ga de Zwanegatsedijk op en kom langs de mooie woonboerderij en zie dat deze ook te koop staat.
Op het ooievaarsnest zit een nijlgans en geniet van het mooie uitzicht. Bij het picknickplaatsje pauzeer ik even en ga daarna weer terug. Op de terugweg fiets ik langs het strandje van Westmaas en ga even naar de steiger, waar ik gisteren de Maan gedeeltelijk verduisterd op zag komen. Ooit zag ik hier  in 2003 de Zon gedeeltelijk verduisterd opkomen.
Weer teruggekomen bij het strandje van Mijnsheerenland zie ik weer een aalscholver. Nu niet op een paaltje, maar op een lantaarnpaal. Zo begon dit tochtje met een aalscholver en eindigt ook weer met een aalscholver.