Voor de verandering niet zondagmorgen vroeg op pad, maar in de middag. Ik had wel vroeg willen gaan, maar het zag er grijs uit en het waaide hard. Nu, van middag, waait het nog steeds hard, maar het is niet meer zo grijs. Blauw van de lucht wordt afgewisseld met witte wolken en zo af en toe komt er een bui opzetten.  Vanuit Mijnsheerenland vertrek ik richting ‘s-Gravendeel.  Er hangt net wel een hele grote grijze bui richting de kant die ik op ga  en achter me ziet het er veel vriendelijker uit. Ga ik wel de goede kant op?
Als ik in ’s-Gravendeel kom is de bui daar net gevallen en klaart het alweer op. Het ziet er voorlopig goed uit. Aan het begin van de Mookhoek zet ik de auto neer en ga op de fiets verder. Het plan is om langs de Dordse Kil te fietsen tot Strijen Sas.
Ik kom op de Kilweg. Op de hoge dijk langs de Kil staan schapen. Ze steken mooi af tegen de lucht. Bij een scherpe bocht naar rechts kan ik de dijk op. Ik ga er even kijken en zie dat ik ter hoogte ben van de overnachtingshaven voor boten. Het ligt er aardig vol. Ik ben daar ooit wel eens eerder geweest, toen kon ik echt bij de boten komen. Ik kan nu even niet ontdekken hoe ik daar toen gekomen ben. Ik ga weer verder en kom nu in de buurt van buurtschap De Wacht. Hier ligt ook  het spoor van de HSL-lijn. Net als ik hier fiets gaat er een trein de Hoeksewaard weer uit en even later een andere trein de Hoeksewaard in. De mensen, die hier wonen zullen er intussen wel aan gewend zijn, maar voor mij blijft het vreemd om een trein door de Hoeksewaard te zien rijden. Ik kom bij  buurtschap De Wacht. Ik fiets er even in, maar bij de dijk kan ik niet verder en hier vandaan loopt ook geen pad om bij de overnachtingplaats te komen.  Mooi wonen hier zo dicht bij het water. Ik ga nu richting de Mariapolder en kruis eerst de HSL-lijn. Ik blijf daar even wachten en hoop erop dat er net een trein uit de tunnel komt, maar dat gebeurt niet. Ik fiets verder langs een mooie akkerrand en sla naar links af richting de Mariapolder.
Een smal weggetje met aan weerszijden mooie grote bomen leidt naar de dijk waar de Mariapolder begint. Links van me een groot weiland, waar tientallen in plastic verpakte hooibalen liggen. Ik kom weer uit langs de dijk en ga  even de dijk op. Ik heb nu uitzicht op het laatste stukje Kil. Hier komen Dordse Kil en Hollands Diep samen. Een eindje verderop aan de rechterkant een groot fruitbedrijf, hier ben ik jaren geleden diverse keren op excursie geweest. Als ik verder ga is het een beetje onduidelijk of ik verder mag of niet.  Een verkeersbord doet vermoeden dat verder rijden verboden is. Wat wielrenners, die hier ook voorbij komen, zeggen dat dit een aangegeven fietsroute is, dus geldt dit bord niet voor fietsers. Ik kom nu aan de linkerkant op de dijk voorbij een soort uitkijktoren.  Dit blijkt een raatbouwtoren te zijn uit 1937 gebouwd op een zogenaamde kazemat. Apart bouwwerk. Ik ga verder en kom in de buurt van de zes windmolens die hier staan. Van heel ver weg kan je deze windmolens al zien staan. Nu ik er heel dicht langs fiets, zie ik pas goed hoe indrukwekkend ze zijn. Door de flinke wind vandaag draaien ze redelijk snel  en door het geluid van de immense wieken dat je boven je hoort doet het zelfs een beetje beangstigend aan.  Tussen de molens in staan ook diverse oude bunkers. Ik zie hier ook een oude bietenrooier geheel begroeid door de vegetatie. Er zal de laatste jaren weinig mee gerooid zijn. Een eindje na de laatste molen staat een groot hek over de weg, maar met de fiets kan ik er moeiteloos langs. Ik kom op de Sassedijk en fiets weer terug richting ‘s-Gravendeel. Als ik goed kijk dan zie ik vanaf deze dijk de Moerdijkbrug liggen. Ik passeer weer de HSL-lijn, maar ook nu geen trein.  Een eind verderop zie ik toch de weg die leidt naar de overnachtinghaven. Er staat wel een bordje “verboden toegang”. Toch maar even kijken. Ik had laatst ergens gelezen dat deze haven wat vernieuwd en aangepast zou worden. Dat is zo te zien gebeurd. Het ziet er modern uit en er wordt op dit moment goed gebruik van gemaakt.
Tot slot ga in net voorbij het asielzoekerscentrum het Trekdambos in.  Op dit stukje kan ik eigenlijk geen pad ontdekken. Er vliegen hier wel wat vlinders rond, die ik zo gauw niet herken. Ik zie wel wat hooibeestjes en een andere vlinder, die ik niet ken. Hij is ontzettend fladderig en zit maar heel kort stil. Na heel veel pogingen lukt het me toch hem goed op de foto te krijgen. Het blijkt een dikkopje te zijn. Een andere keer maar eens beter in dit bos kijken. Er zijn diverse ingangen. Via de andere kant van de Kiltunnel fiets ik terug naar de auto.  Ik heb het getroffen: mooie wolkenluchten en droog. Op de terugweg wordt het grijs en breekt een bui los.