Na een week met weinig zon was het vanmorgen mooi helder.  De planeten Venus en Saturnus zijn weer aan de ochtendhemel verschenen. Door het sombere weer van de afgelopen weken had ik ze nog niet gezien. Vanmorgen een mooie gelegenheid om ze in het zuidoosten aan de hemel te zien staan. Ze staan al hoger dan ik had gedacht. Venus schittert als vanouds en is niet te missen. Saturnus staat wat hoger aan de hemel en is ook goed te zien.(Sterrenkaartje van vanmorgen) In het westen is de volle maan aan het onder gaan. Ook heel mooi. Hoe dichter hij bij de horizon komt des te oranje -roder hij wordt.

Ik vertrek naar Zuid-Beijerland om eens in het natuurgebiedje Borrekeen te gaan kijken.  Op de ramen van de auto zit hier en daar een klein beetje ijs. De zon is nog niet op en ik zie dat het wat mistig begint te worden.  Op de mooie zondagse klanken van Haydn’s Missa Cellensis rij ik naar Zuid- Beijerland.
Daar aangekomen begin ik de wandeling aan de Oranjeweg en loop de Borrekeen in ten oosten van de weg. Ik hoor overal het geluid van mezen en overal dwarrelen  blaadjes uit de bomen. De net opgekomen zon  doet verwoede pogingen om door de mist heen te komen.  Het zal hem zolang ik hier loop niet lukken. Het is mooi wandelen hier;  rechts van me een breed water en links begroeiing. In het water veel watervogels. Ik steek het eerste bruggetje over en vervolg het pad langs het water. Er staan redelijk wat sigaren in de kant en een klein stukje voor het tweede bruggetje staan twee aparte bomen. Ik heb ze nooit eerder gezien. De takken hebben iets weg van cactussen. Ze lijken dood, maar als ik goed kijk zie ik toch overal kleine zwarte, nieuwe knopjes zitten.  Thuis eens kijken of ik erachter kan komen wat het zijn. Een eindje verder kom ik uit bij wat volkstuintjes en een steen met  plaquette: de plattelands vrouwen hebben een aantal bomen geschonken.
Ik ben nu bij de randweg. De zon doet nog steeds  pogingen om door de mist heen te komen. Hij blijft op de rand hangen tussen mist en blauwe lucht.
Ik ben hier niet de enige. Diverse mensen laten hun honden hier uit en ik zie regelmatig een groepje trimmers op dit vroege uur.
Ik loop het stuk weer terug en maak onderweg nog wat foto’s van herfstkleuren en mooie waterdruppels aan takken en bladeren.
Het is zeker de moeite om hier in een ander jaargetijde nog eens naar toe te gaan.